adhyatma-ramayanam-pdf-in-malayalam

Adhyatma Ramayanam PDF in Malayalam

കർത്താവ്, കാലം[തിരുത്തുക]

അധ്യാത്മരാമായണത്തിന്റെ രചയിതാവ് ആരാണെന്ന് നിർണയിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. പതിനെട്ടു പുരാണങ്ങളിൽ ഒന്നായ ബ്രഹ്മാണ്ഡപുരാണത്തിലെ^[5] ഒരു ഭാഗമാണിതെന്ന് പരക്കെ ഒരു വിശ്വാസമുള്ളതിന് സാർവത്രികമായ സമ്മതിയോ അംഗീകാരമോ ലഭിച്ചിട്ടില്ല. ഈ വിശ്വാസത്തിന് ബാധകമായും സാധകമായും പണ്ഡിതന്മാർ പല തെളിവുകളും ഹാജരാക്കിക്കൊണ്ടുതന്നെയിരിക്കുന്നു. വരരുചി മഹർഷിയാണ് ഇതെഴുതിയതെന്ന വാദം ഇതിന്റെ കർതൃത്വം ദിവ്യൻമാരിലാരോപിച്ച് ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ പാവനത്വം വർധിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിന്റെ ഫലം മാത്രമാണെന്നാണ് മിക്ക ഭാഷാസാഹിത്യചരിത്രകാരന്മാരുടേയും അഭിപ്രായം.^[6] അധ്യാത്മരാമായണത്തിന്റെ ദിവ്യത്വത്തെ പർവതീകരിച്ച് കാണിക്കാൻ ഇതിൽ തന്നെ രചയിതാവ് വേറെയും ചില ഉപാധികൾ സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. രാമായണകഥ പാർവതിക്ക് പരമേശ്വരൻ പറഞ്ഞുകൊടുത്തതാണെന്ന പ്രസ്താവത്തോടുകൂടി ബ്രഹ്മാവ് നാരദന് നൽകിയ ഉമാമഹേശ്വരസംവാദം, അതിന്റെ പുനരാഖ്യാനമെന്ന നിലയിൽ നൈമിശാരണ്യത്തിൽവച്ച് സൂതൻ മഹർഷിമാരെ ചൊല്ലിക്കേൾപ്പിച്ചതാണെന്നും, അതുകൊണ്ടാണ് വേദവ്യാസൻ ഇത് ബ്രഹ്മാണ്ഡപുരാണത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയതെന്നും ഈ കൃതിയിൽ തന്നെ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് മേല്പറഞ്ഞ വാദത്തിന് ഉപോദ്ബലകമാണ്. ശൃംഗിവേരപുരത്തിലെ ഒരു രാമവർമരാജാവ് അധ്യാത്മരാമായണത്തിന് രചിച്ച സേതു എന്ന വ്യാഖ്യാനത്തിൽ, രാമന്റെ ഈശ്വരത്വത്തെ വാല്മീകി സ്പഷ്ടമായി കാണിക്കാത്തതുകൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെയുള്ള ഒരു രാമായണപുനഃസൃഷ്ടി വേണ്ടിവന്നത് എന്ന സൂചന നൽകിയിട്ടുണ്ട്.

അധ്യാത്മരാമായണത്തിന്റെ രചനാകാലം[തിരുത്തുക]

ഭാരതീയ ദർശനങ്ങളുടെ വളർച്ചയേയും ഭാഷാചരിത്രപരമായ പ്രത്യേകതകളേയും കണക്കിലെടുത്തുകൊണ്ട്, അധ്യാത്മരാമായണത്തിന്റെ രചന എ.ഡി. 14-ആം നൂറ്റാണ്ടിനടുപ്പിച്ചാണെന്ന നിഗമനത്തിലാണ് പണ്ഡിതന്മാർ ചെന്നെത്തിയിരിക്കുന്നത്. മഹാരാഷ്ട്രത്തിലെ ഒരു സിദ്ധനും കവിയുമായിരുന്ന ഏകനാഥൻ (1548-98) വളരെ അടുത്ത കാലത്താണ് ഈ കൃതിയുടെ രചന എന്ന് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. രാമനും കൃഷ്ണനും അഭിന്നത്വം കല്പിക്കുന്ന ഒരു പ്രവണത അധ്യാത്മരാമായണത്തിൽ ചിലയിടത്ത് കാണുന്നു.

വൃന്ദാരണ്യേ വന്ദിത വൃന്ദാകര വൃന്ദം,
വന്ദേരാമം ഭവ മുഖവന്ദ്യം സുഖകന്ദം ^[7].

കബീർ (1440-1518), മീരാബായി (1450-1547), തുളസീദാസ് (1527-1623) തുടങ്ങിയവരുടെ ആരാധനാപാത്രമായിരുന്ന രാമാനന്ദൻ (1360-1470) എന്ന വൈഷ്ണവസന്ന്യാസിയാണ് രാമനിൽ കൃഷ്ണത്വവും കൃഷ്ണനിൽ രാമത്വവും ആരോപിക്കുന്ന ഭക്തിപ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ ജനയിതാവെന്നുള്ളതും പ്രത്യേക ശ്രദ്ധയർഹിക്കുന്ന ഒരു കാര്യമാണ്. ഈ വസ്തുതകളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ അധ്യാത്മരാമായണത്തിന് 14-ആം നൂറ്റാണ്ടിനെക്കാൾ പ്രാചീനത്വം നകാൻ പണ്ഡിതന്മാർ വൈമുഖ്യം കാണിക്കുന്നു.

സംവിധാനം[തിരുത്തുക]

മാഹാത്മ്യസർഗം ഉൾപ്പെടെ ആകെ 65 സർഗങ്ങളാണ് അധ്യാത്മരാമായണത്തിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത്. ഇതിൽ കാവ്യഗുണം തികഞ്ഞ നാലായിരത്തിലേറെ പദ്യങ്ങളുണ്ട്. കഥാനായകനായ രാമൻ വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമാണ്. എന്നാൽ, വനവാസത്തിൽ, തന്നെ അനുഗമിക്കാനൊരുങ്ങുന്ന സീതയോട് മാ വിഘ്നം കുരു ഭാമിനി എന്നു പറയുന്നിടത്തും മറ്റും രാമൻ കേവലം ഒരു മനുഷ്യനാണ്. യുദ്ധത്തിന് പുറപ്പെടുന്ന രാവണൻ മണ്ഡോദരിയോട് വിടവാങ്ങുന്നത് ജാനാമി രാഘവം വിഷ്ണും എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ടാണ്. കവിതയിൽ സന്ദർഭം സൃഷ്ടിച്ചും ജീവാത്മപരമാത്മഭാവങ്ങൾക്ക് ഊന്നൽ കൊടുത്തുകൊണ്ടുമാണ് ഗ്രന്ഥകാരൻ മുന്നോട്ടുപോകുന്നതെന്നതിന്, വനസഞ്ചാരത്തിൽ രാമലക്ഷ്മണമധ്യഗയായ സീത ജീവാത്മപരമാത്മാക്കൾക്ക് മധ്യസ്ഥയായ മഹാമായയാണ് എന്നു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതുതന്നെ തെളിവാണ്.

 
അഗ്രേയാസ്യാമ്യഹം, പശ്ചാത്-
ത്വമന്വേഹി ധനുർധരഃ-
ആവയോർമധ്യഗാ സീതാ-
മായേവാത്മ പരമാത്മനോ

സീതയെ മോഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടുപോകുന്ന രാവണൻ (ശുനകോമന്ത്രപൂതംത്വം പുരോഡാശമിവാധ്വരേ-അധ്വരത്തിങ്കൽനിന്ന് ശുനകൻ മന്ത്രംകൊണ്ടു ശുദ്ധമാം പുരോഡാശം കൊണ്ടുപോകുന്നപോലെ-) പട്ടിയെപ്പോലെയാണെന്നാണ് ജടായു ഭർത്സിക്കുന്നത്. ഇങ്ങനെ സാംഗോപാംഗമുള്ള ആധ്യാത്മിക തത്ത്വോന്നയനം കൊണ്ട് ഭാവബന്ധുരമായ ഒരു ഉത്കൃഷ്ടകൃതിയായി അധ്യാത്മരാമായണം സമാദരിക്കപ്പെടുന്നു. സീതാദേവി രാമനെപ്പറ്റി പറയുന്ന

രാമം വിദ്ധി പരം ബ്രഹ്മ
സച്ചിദാനന്ദമദ്വയം
സർവോപാധിവിനിർമുക്തം
സത്താമാത്രമഗോചരം.

എന്ന ഭാഗവും, തന്നെപ്പറ്റി പറയുന്ന

മാം വിദ്ധി മൂല പ്രകൃതിം
സർഗസ്ഥിത്യന്തകാരിണീം
തസ്യ സന്നിധിമാത്രേണ
സൃജാമീദമതന്ത്രിതം
തത്സാന്നിധ്യാൻമയാ സൃഷ്ടം
തസ്മിന്നാരോപ്യതേ ബുധൈഃ

എന്ന ഭാഗവും രാമകഥാവതരണത്തിൽ കവിക്ക് മാർഗദർശനം ചെയ്ത ആധ്യാത്മികപശ്ചാത്തലത്തിന്റെ മർമപ്രധാനമായ ഭാവങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.

അദ്ധ്യാത്മരാമായണത്തിന്റെ ഘടന.

ഉത്തരകാണ്ഡം ഉൾപ്പെടെ 7 കാണ്ഡങ്ങളും 76 സർഗങ്ങളും 4250 ശ്ലോകങ്ങളും അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. വിവരണം ചുവടെ. ബാലകാണ്ഡം 7 സർഗം 391 ശ്ലോകങ്ങൾ അയോദ്ധ്യാകാണ്ഡം 9 സർഗം 730 ശ്ലോകങ്ങൾ ആരണ്യകാണ്ഡം 10 സർഗം 516 ശ്ലോകങ്ങൾ കിഷ്കിന്ധാകാണ്ഡം 9 സർഗം 560 ശ്ലോകങ്ങൾ സുന്ദരകാണ്ഡം 5 സർഗം 327 ശ്ലോകങ്ങൾ യുദ്ധകാണ്ഡം 16 സർഗം 1115 ശ്ലോകങ്ങൾ ഉത്തരകാണ്ഡം 9 സർഗം 611 ശ്ലോകങ്ങൾ.

പ്രധാന കഥാപ്രവാഹഗതി[തിരുത്തുക]

പ്രധാന കഥാപ്രവാഹത്തിന്റെ ഗതിയിൽതന്നെയുള്ളതായാലും ആധ്യാത്മികതത്ത്വങ്ങൾ പ്രകാശിപ്പിക്കാനുള്ള അവസരമൊന്നും കവി കൈവിട്ടുകളഞ്ഞിട്ടില്ല. ബാലകാണ്ഡത്തിൽ കൌസല്യ, അഹല്യ, പരശുരാമൻ എന്നിവരുടെയും, അയോധ്യാകാണ്ഡത്തിൽ നാരദന്റെയും, ആരണ്യത്തിൽ അഗസ്ത്യന്റെയും, കിഷ്കിന്ധയിൽ സുഗ്രീവന്റെയും, യുദ്ധത്തിൽ വിഭീഷണന്റെയും സ്തുതികളും, ലക്ഷ്മണോപദേശം, താരോപദേശം, കൌസല്യോപദേശം തുടങ്ങിയ ആധ്യാത്മികോദ്ബോധനങ്ങളും, ഉത്തരകാണ്ഡത്തിലെ രാമഗീത, രാമഹൃദയം, രാമോപനിഷത്ത് തുടങ്ങിയ ഭാഗങ്ങളും, ഈ കൃതിയുടെ പര്യായങ്ങളായി ഇതിൽ തന്നെ ഉപയോഗിച്ചിട്ടുള്ള അധിരാമസംഹിത, അധ്യാത്മചരിതം, പുരാണോത്തമം തുടങ്ങിയ സവിശേഷശൈലികളും രാമകഥയിൽ കവി ബോധപൂർവം സന്നിവേശിപ്പിക്കാൻ വിജയകരമായി ശ്രമിച്ച പല വിശിഷ്ടാശയങ്ങളെയും വിളിച്ചോതുന്നു.

read more >> Adhyatma Ramayanam in Malayalam